Über
den plattdeutschen Krink
|
Warnduorp (gl). Allehand Nieigkeiten gaw et bie den lesten Krinknommdag. De schraoe Ostwind holl de Lüe nich daovon aff, int Kolpinghuus to kurmen. Et wuor so allehand vödruogen, wo man met de Holsken iöhlen konn, dat nich als daovon waor was. Met dat "„Dicke Baunenleed" von Bernhard Holtmann wuor de Anfang makt. Mathilde Kempkes har dat Vetellsel „Dat Fröhjaohr" sick trechte legget. „Jan un de Düwel" un „Pro Stunne 30 Pennig mäh" wuorn von Resi Hülsmann vödruogen. Heinz Beckhove wuss allerhand üöwe
de Witwe, de von de Gemeinde unnerstützt wäen sollere. Roswitha
Wienströer brach Vetellsels ut de Böker von Dora Renne. De
Verwandschup har den Plattdütsken Krink ne graute Kiste met de
ganzen plattdütsken Böker von Droa Renne schenket. Roswitha
Wienströer hät sick foots drüöwerher maket un so sall wull bie
de neichsten Krinknommdage nao allehand ut Doras Böker to höen
sien. De Plattdütske Krink is fö jedet aolle Book dankbaor. We
wat to Huuse nich mehr brück, kann dat gähne in de
Sunnen-Apotheke up de Mönsterstraote bie ursen Baas, Franz
Schulze Nahrup, afgiewen. Bie dat Leed „O wu schön is mien Westfaolen" konnen de Besökers derbe metsingen un üöhren Damp afflaoten. Et schallere män so üm de Pöste düört Kolpinghuus. Lisbeth Fockenbrock vertellere ne waohre Begiebenheit von fröher. Auck Bernhard Westbeld mellere sick to Wourt met twee lustige Vetellsels. Franz Schulze Nahrup mook bekannt, dat in Beilen dat plattdütske Theaterstück „Jüst äs in,t Dullhuus" spierlt wäd. Met dat Leed „Plattdütsk is so fien, jederene is debie, kürt wät dütt un datt, in dat Mönsterlänner Platt" un „Gurt gaohn- auk so, bes en anner Maol"- an,n 19. April üm 16.30 Uhr in,n Kolpinghuus, gongen de Besökers vegnögt nao Huuse. Aus "Die Glocke" vom 17. 3. 06Bilder: Wolfgang Reisner (C) 2006 |